REPORTAGE
De Alpen over op een Transalp
Er zijn weinig plannen die zo tot de verbeelding spreken als het doorkruisen van de Alpen op een Honda Transalp. Doet de nieuwe Transalp zijn naam nog steeds alle eer aan? Om dat vraagstuk te beantwoorden, trok onze reporter over de Alpen, met de XL750 als reiscompagnon.
Dag 1: Schendelbeke - Dampierre-lès-Conflans
Dat we even zouden moeten wachten op het hoogtepunt van de reis, hoeft weinig betoog. Maar de proloog vanuit het zuiden van Nederland bleek wel een goede opwarming te zijn voor ons stalen ros. Vanuit onze thuisbasis vertrekken we immers richting onze eerste overnachtingsplaats, een ezelboerderij in Dampierre-lès-Conflans. Dat is een gehucht in Haute-Saône, grenzend aan het Juragebergte. De weg daarheen slingert dwars door de Waalse en de Franse Ardennen en is een waar genot voor rijder en machine. De indringende dennengeur van de naaldwouden brengt ons meteen in vervoering, in vakantiestemming zelfs. Zigzaggend van dorp naar dorp, maken we de eerste honderden kilometers soldaat. Hoe meer het lijntje op de navigatie kronkelt, hoe beter het humeur aan boord. Gas erop!
Dag 2: Dampierre-lès-Conflans - Gandino
De tweede dag van onze motorreis door de Alpen is een stevige vuurproef voor onze trouwe Transalp. Op het programma: 622 kilometer vol prachtige vergezichten. We rijgen de Sustenpas, Nufenenpas, Furkapas en Glaubenbergpas aan elkaar, om dan door te steken via Bellinzona naar Lugano. Uiteindelijk belanden we in Gandino, een pittoresk dorpje in de Dolomieten. Onder deze omstandigheden krijgen we de kans om zowel de ophanging, remmen en het motorblok grondig te testen. Accelereren, remmen, insturen en weer opnieuw. Van zonsopgang tot zonsondergang. Geen betere motor voor dit soort avonturen. Licht, krachtig, gebruiksvriendelijk en veelzijdig; zo kan je de nieuwe Transalp het best omschrijven. Vooral de vloeistofgekoelde paralleltwin met bovenliggende nokkenas, acht kleppen en 270° krukas - die we ook in de Hornet terugvinden - draagt bij aan de funfactor van deze motor. Een pak meer koppel dan en bijna twee keer zoveel vermogen als de originele Transalp. Dat merk je uiteraard. En dankzij de Showa-ophanging zweef je over het ruwste asfalt heen. Gezien het performante blok, zijn uitstekende remmen van levensbelang - en ook die ontgoochelen allerminst: de dubbele remschijf met tweezuigerremklauwen vooraan is ruim voldoende om de XL750 afgeremd te krijgen.
Dag 3: Gandino - Fondo
Al snel na het vertrek uit Gandino mogen we vol aan de bak op Italiaanse serpentines - de nabijgelegen snelwegen mijden we als de pest. Voor onze ogen transformeert het decor mee met de snel oplopende hoogtemeters, van pastelkleurige huizen naar de typische houten chalets. Tussen Bergamo en Brescia trotseren we enkele bergpaden, die niet veel breder zijn dan een voetpad. Slik. Daarna volgt een van de meest technische stukken asfalt in de Italiaanse Alpen: de Stelvio. Zonder twijfel de meest legendarische bergpas van Italië, en geliefd bij motorrijders, autofanaten en fietsers vanwege de adembenemende vergezichten én de uitdagende haarspeldbochten - 48 aan de noordkant en 39 aan de zuidkant. Na de afdaling langs de noordkant volgt een weergaloze rit door de vallei van de Adige, die de ogen en neus in vervoering brengt met zijn schier eindeloze fruitboomgaarden. Hier kunnen we even terug op adem komen, voor we via de Mendelpas naar Fondo doorrijden.
Dag 4: Fondo - Bovec
Donderwolken drommen samen boven Fondo, dus maken we ons snel uit de voeten. Ik geef de Transalp flink de sporen, en zet koers naar het zuidoosten, richting de Sella- en Pordoipas. Vandaag slalommen we voor het gros van de dag door de Dolomieten. Wat zo uniek is aan deze bergketen - en waar ze ook haar naam aan te danken heeft - is het hoge gehalte aan dolomiet, een mineraal dat de bergen hun kenmerkende lichte kleur en opvallende uiterlijk geeft. Met name de Marmolada ziet er betoverend uit in haar okergele jas. Later op de dag steken we de grens met Slovenië over, waar we onze tocht verder zetten door de Julische Alpen richting Bovec.
Naarmate we Slovenië naderen, verdwijnt ook de drukte van het Italiaanse verkeer. Het verkennen van deze desolate contreien gaat gepaard met een gevoel van complete vrijheid. Het gas opendraaien, doortikken met de quickshifter en gaan. Zalig. Na Cortina d’Ampezzo loopt het grootste deel van de reisweg langs rivieren, meertjes en oude viaducten. Die tendens zet zich door aan de andere kant van de Sloveense grens - heerlijk om verfrissing te zoeken na een lange, warme dag in het zadel. We geven onze ogen de kost, tot en met de allerlaatste meters van de rit. Vanuit Kranjska Gora volgen we de rivier Soča door het Triglav National Park - het enige nationale park in het land en vernoemd naar de hoogste berg van Slovenië, de Triglav. Een gedroomde plaats om te bivakkeren.
Dag 5: Bovec - Piran
Slovenië bevalt ons wel. De vriendelijke mensen, goedkope benzine en de prachtige en gevarieerde omgeving maken dit land een topbestemming voor motorrijders. We beginnen de dag meteen goed. De baan van Bovec naar Ziri is (gelukkig) bij velen onbekend. Deze meanderende asfaltstrook voert ons verder langs de Soča richting Ljubljana, waar we een korte pitstop inlassen. Dankzij de Romeinse, Habsburgse en Sloveense invloeden heeft deze stad op cultureel vlak veel te bieden. Maar de roep van de weg is onverbiddelijk: veel tijd kunnen we hier niet spenderen, dus blijft ons bezoek beperkt tot een snelle hap en een ritje door de stad.
We hebben de stadswallen amper tien kilometer achter ons gelaten, wanneer het navigatietoestel ons via een gravelweg de ongerepte wouden in stuurt. Tractiecontrole en ABS even uitschakelen en de pret kan beginnen. Echt offroad rijden stond vooraf niet op de planning, maar je weet nooit wat je tegenkomt op een avontuur in de bergen. Ook hier bewijst de Transalp weer waarom hij zo’n goede adventuremotor is. Op het asfalt presteert hij uitmuntend, maar ook op het onverharde is de Transalp niet snel uit zijn lood te slaan - mede dankzij de prima Bridgestone AT41’s om de wielen. Na dit onverwachte, maar erg gesmaakte intermezzo, meandert onze route verder over het Karstplateau richting de kust. Bij het ruiken van de zilte lucht en het zien van de eerste olijfbomen, weten we dat de Adriatische zee niet ver meer kan zijn. Portorož, een klein kuststadje, blijkt de ideale stek om even te ontspannen voor we de terugweg inzetten.
Dag 6 & 7: Piran - Neuremberg - Schendelbeke
De marathonritten van de voorgaande dagen beginnen hun tol te eisen. Tweeduizend kilometer op vijf dagen tijd, zonder een kilometer autosnelweg - dat vergt meer van lijf en leden dan we vooraf hadden ingeschat. Dus beslissen we om overstag te gaan en de laatste 1.400 kilometer via de snelste weg huiswaarts te rijden. Een pak minder spannend, maar veiligheid gaat steeds voor. Onderweg houden we nog even halt in Koper en Triëst. Twee steden aan de Adriatische kust die ons qua architectuur sterk doen denken aan Venetië: van de rondbogen, over loggia's tot de kleurrijke gevels. Een plaatje. Na dat bezoekje besluipt ons een stil verlangen naar ons eigen bed. Maar de snelwegkilometers daarheen zorgen voor een uitgelezen kans om ook even het verbruik te analyseren. Met een gemiddelde van 5L/100 km valt dat meer dan behoorlijk mee, zeker als je onze sportieve rijstijl in gedachten houdt. Op een stukje Autobahn vlak na de Oostenrijkse Alpen zoeken we voor de gein nog even de topsnelheid op - die ligt overigens op 191 km/u op de gps, en op 207 km/u op de teller. Daarbij is vooral de opmerkelijke stabiliteit op snelheid het vermelden waard: zelfs met bagage blijft de motor te allen tijde aan het asfalt gekleefd en op koers, zonder geslinger of gezwabber. Mooi zo!
Conclusie: perfecte reisgezel
Na een week samen in zijn natuurlijke habitat, kunnen we een gedegen conclusie vormen over de nieuwe Honda Transalp. De XL750 heeft alvast een enorme sprong voorwaarts gemaakt vergeleken met het allereerste model. Hij is simpelweg beter op alle vlakken: het motorblok, de ophanging en het remsysteem. Of de Transalp nog steeds die naam waardig is? Wij konden ons geen betere reisgezel wensen voor dit avontuur. Een perfecte balans tussen wegprestaties en offroadcapaciteiten is exact wat je nodig hebt om de Alpen te verkennen. Waar wacht je nog op?
