DUURTEST NC750X
OP PAD MET EEN 'VERGETEN' PAREL
Jane Duursma is geboren en getogen in het Nederlandse Gelderland, maar woont sinds dit jaar in het Noord-Brabantse Waalwijk. De ene constante is dat het vizier van de jonge Nederlandse altijd op scherp staat: zowel door de lens van haar camera, als mikkend op de apex als ze circuitrijders in spe op sleeptouw neemt op Assen, Zolder of Midland. Honda stuurde haar een week lang op pad met de NC750X: “Voor ik het goed en wel besefte, waren we 650 kilometer verder!”
“Mijn liefde voor motoren is al vrij vroeg ontluikt. Ik was een jaar of veertien toen mijn broer zijn allereerste scootertje mocht kopen om naar school te rijden. Zelf mocht ik dan weer niet van mijn ouders, helaas. Dat was volgens hen te gevaarlijk, dus moest ik maar met de bus. Had ik toen diezelfde kans als mijn broertje gekregen, dan stond ik vermoedelijk al een pak verder qua rijervaring, en sluit ik niet uit dat ik momenteel wedstrijden aan het rijden was. Daar is het nu misschien een beetje laat voor. Al heb ik nu wel mijn motorrijbewijs en mijn broertje niet.” (lacht) “Mijn rijbewijs heb ik gehaald toen ik net mijn eigen stekje had gevonden. Dat vinden mijn ouders nog steeds niet - eh - heel leuk. Maar ‘t is mijn leven, nietwaar? Momenteel vertaalt mijn liefde voor motoren zich ook in de video’s en foto’s die ik maak.”
INNERLIJKE TWEESPALT
“Na twee jaar op een 400’je als eerste motor, stapte ik in maart dit jaar over op mijn huidige machine: een Honda CBR600RR uit 2007. Ik wilde niks liever dan op circuit rijden, dus was ‘Luci’ - kort voor Lucifer, uit de gelijknamige televisieserie - de logische volgende stap. Een maand nadat ik Luci in huis heb gehaald, had ik me al opgegeven bij MotorCircuitTraining om vrijwilligerswerk te doen - in de hoop om ook trainingen te gaan geven. Dat gaat intussen hartstikke goed, waarbij ik zowel lesgeef aan mannen als vrouwen. Ik ben een beetje in het diepe gesprongen, maar merk wel dat ik er aanleg voor heb. Intussen zijn we acht trackdays verder en gaat alles nog steeds voortreffelijk."
"Naast event- en trouwfotografie verzorg ik sinds een jaar ook fotografie voor onder meer Motor.nl en Motormeiden. Motorfotografie is daarbij het slechtst betaald of zelfs vrijwillig, maar ik doe het wel het liefst - een vorm van innerlijke tweespalt!” (lacht) “Als ik puur op de logica zou af gaan, dan moet ik verder met de traditionele fotografie, maar m’n hart duwt me in de richting van motoren.”
NIET VAN DEZE WERELD
“Motorrijden is niet van deze wereld. Even moederziel alleen met je gedachten en je motor op een lege weg. Niks dat dat gevoel kan overtreffen. Doorgaans ben ik vrij snel afgeleid, maar enkel in mijn fotografie en het motorrijden blijf ik in ‘the zone’, verdwijnen de zorgen even en ben ik volledig gefocust. Best mooi om in twee passies eenzelfde gevoel terug te vinden. Een sentiment dat me opnieuw overviel toen ik onlangs op pad mocht voor Honda. Ik was al eerder met de motor op een trip geweest - een weekendje weg naar de Ardennen. Maar dankzij Honda kon ik zonder zorgen ook langer op pad met een NC750X richting het Zwarte Woud. Die keuze lag voor de hand: als kind ging ik vaak mee met mijn ouders naar Zwitserland, waarbij we steevast het Zwarte Woud doorkruisten. Ooit wilde ik er zelf ook heen, het sprak altijd al tot mijn verbeelding. De omgeving, de natuur en de cultuur als bonus op het rijden zelf, de reis boven de bestemming. En dat is me niet tegengevallen. Van de kilometerslange, desolate wegen waarop je geen levende ziel ontwaart, kronkelend door bossen en over heuvels, en bollend over perfect asfalt. Een absolute droom voor elke motorrijder. En zeker als die laatste uit Nederland afkomstig is.” (lacht) “Dat soort schouwtonelen vind je bij ons gewoon niet!”
VERGETEN PAREL
“De Honda NC750X is een beetje een vergeten parel in het Honda gamma. Helemaal onterecht, als je het mij vraagt. Te beginnen bij de bagageruimte aan boord: zowel onze tent, een vouwtafeltje, twee plooistoeltjes, de slaapmatjes én slaapzakken kon ik erop kwijt. Het is daarbij onwaarschijnlijk hoe makkelijk en snel je aan de NC went. Instant vertrouwen - ook met mijn 1.60m kon ik met beide voeten aan de grond - en zo intuïtief als maar kan. Een heerlijke gewaarwording, van de stabiliteit qua stuurgedrag, over de vertrouwenwekkende remmen en de DCT - waardoor ik niet hoefde na te denken over schakelmomenten - tot het comfort aan boord. Zonder zorgen kilometers maken. Voor ik het goed en wel besefte, waren we 650 kilometer verder.” (lacht) “Een fotografe heeft daarbij een heel andere kijk op esthetiek. Het strakke lijnenspel van de NC750X als je ‘m in profiel bekijkt, is me daarbij bijgebleven. Een heel elegante machine, die meer is dan uiterlijk vertoon. Denk bijvoorbeeld aan het handige bagagevak in de tank. Gewéldig. Dat soort onverwachte details maken ‘m echt af voor mij.”
VOLGENDE KEER EEN BLADE
“Van mijn sportmotor overstappen op een dergelijke, ergonomisch erg aangename machine geeft wel stof tot nadenken. Misschien is het wel tijd voor een NC750X naast mijn circuitmotor - eentje voor elke gelegenheid. Naast de racer en de tourer wil ik overigens ook nog een cruiser en een crosser. Al moet ik daarvoor misschien nog wat trouwshoots inplannen.” (lacht) “Als Honda me in de toekomst nog eens de sleutels van een motor toevertrouwt, dan hoop ik dat ik de Fireblade even over z’n oor mag aaien. Dat is wat mij betreft een waanzinnig knappe machine - of het dan een SP of de 30th Anniversary is, maakt me op zich niet zoveel uit…”
